สัญญาจำนำนั้นลูกหนี้ต้องส่งมอบสิ่งของให้แก่เจ้าหนี้ไว้เพื่อเป็นหลักประกันการชำระหนี้โดยกรรมสิทธิ์ในสิ่งของที่จำนำยัง เป็นของผู้จำนำ แต่อยู่ในความครอบครองของผู้รับจำนำ
สัญญาขายฝากนั้น ผู้ขายฝากโอนกรรมสิทธิ์ในสิ่งของตามสัญญาขายฝากให้แก่ผู้ซื้อฝาก โดยมีข้อตกลงกันว่าผู้ขายฝากสามารถไถ่สิ่งของนั้นคืนได้ภายในกำหนดเวลาที่ตกลงกันไว้
ความแตกต่างที่สำคัญ กรณีจำนำหากผู้จำนำผิดนัดไม่ชำระหนี้ ผู้รับจำนำมีสิทธิบังคับเอาสิ่งของที่จำนำตกเป็นของตนเองได้ ( เรียกของเหล่านั้นว่า ของหลุดจำนำ ) ส่วนการขายฝาก คือสัญญาซื้อขายซึ่งกรรมสิทธิ์ตกเป็นของผู้ซื้อฝาก แต่ในขณะทำสัญญามีการตกลงกันว่าให้ผู้ขายฝากมีสิทธิไถ่คืนได้ตามกำหนดเวลาที่ตกลงกันไว้ ดังนั้นหากเลยกำหนดเวลาในการไถ่คืน ทรัพย์นั้นจึงตกเป็นของผู้รับซื้อฝากอย่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาด ผู้ขายฝากจึงไม่มีสิทธิขอไถ่สิ่งของ หรือทรัพย์สินที่ขายฝากไว้คืนได้

อธิบายดังนี้คงพอเข้าใจบ้างแล้ว ดังนั้นก่อนครบกำหนดสัญญาขายฝาก ควรใส่ใจในการต่อสัญญาหรือขอขยายเวลาขายฝาก หรือติดต่อเพื่อไถ่ถอนก็สุดแล้วแต่ค่ะ

 

admin

Author admin

More posts by admin

Leave a Reply